Zien wat je hoort

Muziekgroepen en vocalisten proberen zich ook te onderscheiden van elkaar. Dat kan door muziek, maar ook door uiterlijk.
In het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw kwam de progressieve rockmuziek op. De composities van de bands waren complex en duurden soms een hele kant van een lp.
Ook op het gebied van de hoezen onderscheidden deze bands zich. Kleurrijke fantasietekeningen en creatieve logo's sierden de hoezen.

Voor de liefhebbers van deze stroming muziek was het zo snel duidelijk wat voor muziek het was. Dat maakte het kiezen een stuk gemakkelijker, want in die tijd kon je de muziek alleen maar horen op de radio, in platenzaken en bij vrienden.
Op schooltassen uitte de jeugd haar voorkeuren door het natekenen van de logo's, ook al was het resultaat vaak bedroevend slecht. Maar je liet wel zien waar je voor stond.
Beroemde bands als Rolling Stones, Nektar en Yes gebruiken hun logo nog steeds.

Pink Floyd onderscheidde zich op een andere manier: de naam van de band en de titel van het album ontbraken op de hoes. Ook een manier om op te vallen.